Korkmadığını söyleyen bir insanın ezik tavrı sözcüklerinden çok daha önemli olacaktır bizim için; ''Korkuyor.''
Küçük adımlarla yanımıza yaklaşan biriyle büyük adımlar atarak yanımıza gelen kişinin beynimizde yarattığı imaj tamamen farklıdır. Kariyerinizde yükselmek mi istiyorsunuz? Bunu adımlarınızı açarak başlatın:) Adımlarınızı küçülttükçe etkinizi ne kadar azalttığınızı lütfen kendi başınıza deneyerek görün.
Köpekler bile havlayan rakiplerini havlamalarına göre değil kuyruklarına göre değerlendiriyor; kuyruk dikse saldırı, bacakların arasındaysa yenilgiyi kabul ettim anlamına geliyor. Döğüş köpeklerinin kuyruğu, korktukları anlaşılmasın, kavgaya devam etsinler diye kesiliyor.
Büyük oğlum hiperaktif bir çocuktu, aklınıza sadece hareketlilik gelmesin, ilkokul dörtte ''İlk kez oğlunuz sırada oturuyor'' diye öğretmenden müjde almak her ana babaya nasip olmaz.:)
Her eve yorgun gelişimde boynuma atlayarak benimle oynamak istiyordu, bense dinlenmek için ondan biraz zaman istiyordum. Hangi ceza, ödül yöntemini kullanırsam kullanayım düzelmedi. Bende çareyi eve geç gelerek, yorulması veya uyuması ihtimalini beklemeye başladım. Bu sorunumu paylaştığım bir psikiyatr arkadaşım . Ona kapıdan girdiğimde nasıl yaklaştığımı sordu, ben de üzerime koşunca, bağırıp çağırdığımı, ona yorgun olduğumu anlattığımı söyledim .
'' Bu tavır yorgun değil enerjik bir insanın tavrı.'' dedi. ''Gelecek sefere eve gittiğinde başını ve omuzlarını indir sana koşarken yorgun duruşunla yorgunum de.'' dedi.
İçimden bu öneriye güldüm, her şeyi deneyen ben bu kadar basit bir şekilde bu sorunu çözebilecektim ,öyle mi? Yine de eve girişte öneriyi dikkate aldım, ne kaybedebilirdim ki? Oğlum benim omuzları ve başı yere doğru yorgun tavrımı, hızla koşarken görünce durdu. Şaka değil; durdu. Artık eve geç gelmeme gerek yoktu:)
Oğlumun beyni beden diline inanmaya öncelik vermişti, aslında herkes gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder